Καλωσόρισμα

Είναι αδύνατο να περιγράψει κανείς με λέξεις τα συναισθήματα ενός γονιού 
όταν κινδυνεύει η ζωή του παιδιού του.
Μια περιγραφή μπορεί να είναι πολύ λίγη και σίγουρα θα μειώσει την πραγματικότητα.
Μέσα στο Νοσοκομείο δεν έχεις όνομα.."Μανούλα"έτσι σε φωνάζουν όλοι.....
Μανούλα είναι καλύτερα το παιδί;Μανούλα θα φάει σήμερα; ..
Όταν αρχίσουν να σε φωνάζουν με το όνομά σου ,


σημαίνει πως έχεις μείνει πια πολύ καιρό..
Καμιά Μανούλα δεν ξεκολλάει τα μάτια της από το παιδί της .
Όλες όμως ρίχνουν κλεφτές ματιές και στο διπλανό,
και μαζί με το δικό του προσεύχονται και γι αυτό.
Ο Άγγελος δίπλα τα κατάφερε μια χαρά.. ,ο όγκος έφυγε..
και η Μανούλα σήμερα καμαρώνει για τη δύναμή του.
Φεύγουν για το σπίτι ....Λάμπει ολόκληρη..
Και η" γειτόνισσα" τη χαιρετάει .
Η γειτόνισσα ..η Μανούλα στο διπλανό δωμάτιο. Γίναμε φίλες .
Eκείνη μου έδινε κουράγιο.
Εκείνη έδινε και σε όλες τις άλλες δηλαδή.
Και αγκάλιαζε όλα τα παιδιά και έπαιζε μαζί τους και τα φιλούσε .
Ήταν αρκετό καιρό μέσα..
Είναι μεγάλη η χαρά όταν χαιρετάς ένα παιδί που φεύγει.
Όμως έρχεται κι αυτός ο κόμπος στο λαιμό...χωρίς να το θέλεις
γιατί θα ήθελες να πάρεις κι εσύ το δικό σου αγκαλιά και να κάνεις το ίδιο.
Και μια μέρα ακούς πως όλα είναι καλά.
Και πως μπορείς να πάρεις τον θησαυρό σου και να γυρίσεις στο σπίτι σου.
Το σπίτι που είχε αδειάσει εντελώς.
Και θα ζωντανέψει πάλι με τις φωνές και τα γέλια του..
Και κλαις ..
Μαζεύεις τα πράγματα και κλαις .
Κλαις γιατί είσαι τόσο ευτυχισμένος.
Κλαις από χαρά.
Κλαις κι από λύπη.
Γιατί δεν μπορείς να πάρεις και όλα τα άλλα παιδιά.Και όλες τις άλλες Μανούλες.
Και την αγαπημένη σου γειτόνισσα.Που έχει έρθει και τραγουδάει και σε βοηθάει να μαζέψεις..
"Να μπορούσα να πάρω μαζί μου έστω εκείνη και το αγόρι της..
να είχα αυτή τη δύναμη" σκέφτεσαι....
Και όλοι σου λένε να ξεχάσεις..."Περασμένα ξεχασμένα"

Γιατί να ξεχάσεις ..αφού το Νοσοκομείο θα είναι πάντα γεμάτο με παιδιά 
και Μανούλες και Μπαμπάδες ...Να θυμάσαι . Να θυμάσαι .
Να θυμάσαι για να ζεις πιο ευτυχισμένος από ποτέ...
Kαι να βρεις έναν τρόπο να βοηθήσεις έστω ένα από αυτά τα παιδιά 
και να δώσεις κουράγιο και δύναμη σε κάποια Μανούλα..

...και εγένετο  ο Σύλλογος    .